نیشابور

سلام عزیزم

دیروز جمعه، سوم آخرین ماه تابستون بود و ما به اتفاق خاله اکرم و عفت و مامانی و خاله نسرین نیشابور رفتیم

پنج شنبه شب ما رسیدیم اونجا. البته از یک راهی که تا حالا از اونجا نرفته بودیم

وای رضا جون خیلی مسیر وحشتناکی بود و گاه گداری یک ماشین ازش عبور می کرد و حتی جاده شونه هم نداشت و دو تا ماشین اگه می خواستن از هم سبقتی بگیرن جایی برای سومی نبود و هر چند که سبقتی هم در کار نبود و جاده پر از دست اندار بود و بیرون از ماشین حسابی تاریک و ظلمات

خلاصه با کلی ایت الکرسی و چهار قل از اون جاده رسیدیم به نیشابور.

اونجا هم که کلی خوش گذشت و من و مریم تا دم اذون گپ زدیم و نگذاشتیم هیچکی بخوابه

شما هم که شده بودی پسر خاله عفت و دستت رو می دادی به علی آقا و خاله و با اونا هر جا می رفتن همراه بودی

شب هم که پیش من نخوابیدی و رفتی بغله مهدی و دستت رو انداختی دور گردنش و پات رو هم انداختی روش و خوابیدی

البته ساعتای 2 نصفه شب خوابت برد

فرداش هم راه افتادیم رفتیم بی بی شطیطه و بی بی پسنده که خیلی دوست دارم جریان بی بی شططیطه رو برات تعریف کنم و توی پست بعدی می گذارم برات

خلاصه از اونجا هم رفتیم روستای زیبای بار

خوشبختانه توی مسیر راه قوچان بود و ما کلی کیف کردیم

توی راه هم که شما توی ماشین خاله اکردم بودی و خاله اکرم که خودش دو تا پسر وروجک داره، بماند و مهدر هم باهاشون بود و از طرف دیگه پسر عمهء اوناهم باهاشون بود"سعید" و با شما 5 تا پسر توی ماشین خاله

طفلکی خاله و علی آقا با شما ها چه بلایی سرش در اومد؟!

مسیر راه هم که نگو به نهایت وحشتناک و خراب

ادرس هم که نیشابوری ها بد می دادن

مقدار مسافت هم دستشون نبود

1 کیلومتر رو 2-3 کیلومتر تخمین می زدن و 5 کیلومتر رو 1-2 کیلومتر

اینجوری بود که ما از رفتن به آبشار پشیمون شدیم و چون هر چی می رفتیم بهش نمی رسیدیم و توی یکی از باغا که صاحبش دعوتمون کرد تلپ شدیم و اونجا خیلی خوش گذشت

خلاصه عصری برگشتیم و بقیه بعد از رفتن به قدمگاه برگشتن خونه