زلزلهء بجنورد (روز ملی ایمن در برابر زلزله)

سلام قند عسل مامان

عزیزم امروز (روز ملی زلزله) اولین زلزله عمرت رو با تمام وجودت درک کردی

من ساعت 5 و 5 دقیقه از خواب بیدار شدم تا یک کوچولو سحری بخورم و روزه بگیرم (آخه بخاطر گل پسری 2 سال روزه خوری کردم) ساعت 20 دقیقه از پنج نگذشته بود که من منتظر اذان بودم که یک هو یک صدا مهیبی به گوشم رسید که راستش رو بگم ترسید و از توی اتاق خودم رو توی سالن رسوندم وهمون تور توی حال خودم بودم که بابایی از اتاق اومد بیرون و گفت: زلزله شد نه؟ منم که خود زلزله رو نفهمیده بودم و فقط صداش رو شنیدم گفتم : به نظر ولی یک صدای بدی اومد.

من که از ترس صدا هنوز قلبم تالاپ تلوپ می کرد با این حرف بابایی که بوی نیستی میداد دیگه بدتر شدم.

نماز که خوندیم من برای اینکه حالم عوض بشه از شما برای بابایی گفتم که رضا دیروز که نماز می خوندم ؛تموم که شد اجازه گرفت و مهرم رو برداشت و من که داشتم ذکر می گفتم و می خواستم جانمازم رو جمع کنم با اشاره به رضا گفتم مهر رو بگذاره توی جانماز و رضا هم بهم گفت:" می خوای شکرالله کنی". بابایی هم گفت رضا خیلی زرنگ و حواس جمعه. این حرفای ما شما رو بیدار کرد و بابایی هم که منتظر این بود بغلت کرد و گفت صلاح نیست تنها بخوابه و همه با هم رفتیم که بخوابیم

ی یک ساعتی وول زدی و گفتی می خوام توی اتاق خودم بخوابم و من هم بردمت توی اتاقت و یک ییسکویت خوردی و با هم خوابیدیم. هنوز تازه چشمامون داشت گرم می شد که شیشهء در کمدت شروع به لرزیدن کرد و هر دومون بلند شدیم و نشستیم  و بازم، من  لرزش رو نفهمیدم و فقط آثارش رو دیدم و شما هم اولین تجربه زلزله ت رو کردی .

ساعت نزدیک 7 بود و با هم دوباره رفتیم پیش بابایی و من از شدت ترس بریده بریده بابایی رو از خواب بیدار کردم و خیلی نا مفهوم که مثلا شما نفهمی و نترسی واسه بابایی گفتم که زلزله شد

بوی مرگ فعلا خیلی داغه؛ توی این چند روزه این سومین روزه که داره زلزله می شه اولیش روزی بود که تازه اومده بودیم این خونه؛ دومین بار هم روزی بود که ما مشهد بودیم و فقط خبرش رو شنیدم و امروز...

ظاهرا روی ویبره ایم، خدا بخیر بگذرونه و به جونی ما رحم کنه...

ای وای دستا رو پر از کرم کردی برم ببینم چی به روزه خودت آوردی